Σαμαέλ Αούν Βεόρ
Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ - Πρώτο μέρος
8. Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ
«Πρέπει κανείς να
μάθει να δημιουργεί τον διαχωρισμό του Εαυτού, τον διαχωρισμό απ' όλα τα πράγματα:
Να μη ταυτίζεται με τα γεγονότα, με τις περιστάσεις, με τα συμβάντα, με τα πράγματα,
κλπ., γιατί αυτή η ταύτιση τον απορροφά, του βαμπιρίζει την Συνείδηση και τον βάζει
πιο βαθιά στον ύπνο.»
«Έτσι λοιπόν, χρειαζόμαστε
την Συνείδηση μας αφυπνισμένη, πράγμα που είναι δυνατόν, αν κάνουμε τον
διαχωρισμό ανάμεσα σε μας και τα πράγματα, ανάμεσα σε μας και τα γεγονότα ή συμβάντα.»
Σε κατάσταση επάγρυπνης
αντίληψης, επάγρυπνου νεωτερισμού, μπορούμε να διαπιστώσουμε (άμεσα) ότι τα
κρυμμένα ελαττώματα, ξεπηδούν αυθόρμητα. Είναι σαφές ότι το ελάττωμα που έχουμε
ανακαλύψει (στο γυμναστήριο της πρακτικής ζωής) πρέπει να το δουλέψουμε συνειδητά,
με τον σκοπό να το διαχωρίσουμε από τον ψυχισμό μας.
Εάν μένουμε ακίνητοι
πάνω σε μία σανίδα, θελήσουμε να τη σηκώσουμε για να την τοποθετήσουμε δίπλα σε
έναν τοίχο, αυτό δεν θα ήταν δυνατόν, αν συνεχίζαμε να είμαστε ακίνητοι πάνω σ'
αυτήν.
Προφανώς, πρέπει
ν' αρχίσουμε με το να απομακρύνουμε (χωρίσουμε) την σανίδα από τον εαυτό μας, αποσυρόμενοι
από αυτήν, κι ύστερα (με τα χέρια μας) να τη σηκώσουμε και να τη τοποθετήσουμε γερμένη
προς τον τοίχο.
Κατά τον ίδιο τρόπο,
εμείς δε πρέπει να ταυτιζόμαστε με κανένα ψυχικό ακόλουθο αν στ' αλήθεια επιθυμούμε
να το διαχωρίσουμε από τον ψυχισμό μας...
Όποιος αισθάνεται
πάντοτε σαν "ένας", δεν θα γίνει ποτέ ικανός να διαχωριστεί από τα ιδιαίτερα
του ανεπιθύμητα στοιχεία: θα θεωρεί κάθε σκέψη, αίσθηση, επιθυμία, πάθος, στοργή,
κλπ., σαν διαφορετικές και αμετάτρεπτες λειτουργίες της δικής του φύσης και μέχρι
που θα δικαιολογείται λέγοντας ότι αυτά ή εκείνα τα προσωπικά ελαττώματα,
"είναι κληρονομικού χαρακτήρα".
Εκείνος όμως που
δέχεται την Διδασκαλία των Πολλών Εγώ, κατανοεί (με βάση την παρατήρηση) ότι κάθε
επιθυμία, κάθε σκέψη, δράση, πάθος, κλπ., αντιστοιχεί σε αυτό ή εκείνο το διαφορετικό
Εγώ.
Κάθε αθλητής της
εσωτερικής αυτοπαρατήρησης, εργάζεται πολύ σοβαρά μέσα στον εαυτό του και προσπαθεί
να διαχωρίσει από τον ψυχισμό του, τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φορτώνεται στο εσωτερικό
του.
Αν κάποιος, πραγματικά
και πολύ σοβαρά, αρχίζει να παρατηρείται εσωτερικά, καταλήγει διαιρούμενος σε δύο:
"παρατηρητή" και "παρατηρούμενο". Αν αυτή η διαίρεση δεν επιτευχθεί,
είναι σαφές ότι ποτέ δε θα προχωρήσουμε στην θαυμάσια ζωή της αυτογνωσίας.
Πώς θα μπορούσαμε
να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, αν κάναμε το λάθος να μη διαχωριζόμαστε σε
παρατηρητή και παρατηρούμενο ; Αναμφισβήτητα, όταν αυτή η διαίρεση δεν επιτευχθεί,
είναι σαφές ότι ποτέ δεν θα προχωρήσουμε στη θαυμάσια ζωή της αυτογνωσίας.
Πως θα μπορούσαμε
να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, αν κάνουμε το λάθος να μη διαχωριζόμαστε σε
παρατηρητή και παρατηρούμενο;
Αναμφισβήτητα, όταν
αυτή η διαίρεση δεν συμβαίνει, συνεχίζουμε ταυτιζόμενοι με όλες τις διαδικασίες
του πληθωρικού "Εγώ".
Εκείνος που ταυτίζεται
με όλες τις διαδικασίες του πληθωρικού "Εγώ", είναι πάντοτε θύμα των περιστάσεων.
Πως θα μπορούσε να
τροποποιήσει τις περιστάσεις εκείνος που δεν γνωρίζει τον εαυτόν του; Πως θα
μπορούσε να γνωρίσει τον εαυτόν του, όποιος ουδέποτε έχει παρατηρηθεί εσωτερικώς;
Με ποιο τρόπο θα μπορούσε κάποιος να αυτό-παρατηρηθεί αν δεν διαιρεθεί σε παρατηρητή
και παρατηρούμενο;
Λοιπόν, κανείς δεν
θα αρχίσει να αλλάζει ριζικά αν δεν γίνει ικανός να πει: "αυτή η επιθυμία είναι
ένα "ζωικό εγώ" που πρέπει να εξαλείψω", "αυτό το συναίσθημα
που πληγώνει τη καρδιά μου, είναι ένα παρείσακτο εγώ που είναι ανάγκη να μετατραπεί
σε κοσμική σκόνη", κλπ., κλπ., κλπ.
Φυσικά, αυτό είναι
αδύνατο για εκείνον που ουδέποτε διαιρέθηκε σε παρατηρητή και παρατηρούμενο.
Όποιος λαμβάνει όλες
τις ψυχολογικές του διαδικασίες σαν λειτουργίες του ενός και μοναδικού "Εγώ",
ατομικού και διαρκούς, βρίσκεται τόσο ταυτισμένος με όλα του τα λάθη, τα έχει τόσο
ενωμένα στον εαυτόν του, ώστε έχει χάσει (γι' αυτόν το λόγο) την ικανότητα για να
τα διαχωρίσει από τον ψυχισμό του.
Είναι προφανές, ότι
τέτοια άτομα δεν μπορούν ποτέ ν' αλλάξουν ριζικά. Είναι άνθρωποι καταδικασμένοι
στη πιο κατηγορηματική αποτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου