ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 10 - Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Σαμαέλ Αούν Βεόρ

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ - Πρώτο μέρος

10. Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

"Το να βεβαιώνουμε είναι ένα πράγμα και το να κατανοούμε είναι άλλο. Όταν κάποιος λέει: ξέρω ότι δεν είμαι "ένας" αλλά "πολλοί", αν η κατανόηση του είναι πραγματική και όχι απλά ανούσιο κουβεντολόι διφορούμενης φλυαρίας, αυτό δείχνει, σημαίνει, αποκαλύπτει πλήρη επαλήθευση της Διδασκαλίας των Πολλών Εγώ".

"Το ξέρω και η κατανόηση είναι διαφορετικές: η πρώτη είναι του νου και η δεύτερη της καρδιάς".

"Η απλή γνώση της Διδασκαλίας των Πολλών Εγώ, δεν χρησιμεύει σε τίποτα".

"Δυστυχώς, σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε, η γνώση έχει πάει πιο πέρα από την κατανόηση, γιατί το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος ανέπτυξε αποκλειστικά τη πλευρά της γνώσης, ξεχνώντας (αξιοθρήνητα) την αντίστοιχη πλευρά του Είναι".

"Το να Γνωρίσουμε τη Διδασκαλία των Πολλών Εγώ και το να την κατανοήσουμε, είναι βασικό για κάθε πραγματική και ριζική αλλαγή".

"Να μελετούμε, να εμπειριώνουμε και να κατανοούμε είναι το θεμελιώδες. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να εργασθούμε (συνειδητά) για να επιτύχουμε μια ριζική αλλαγή".

"Όταν ένας άνθρωπος αρχίζει να αυτοπαρατηρείται προσεκτικά από τη γωνία του ότι δεν είναι "ένας" αλλά "πολλοί", προφανώς έχει αρχίσει να εργάζεται σοβαρά πάνω στην εσωτερική του φύση".

Το να παρατηρούμε και το να αυτοπαρατηρούμαστε είναι δύο πράγματα εντελώς διαφορετικά. Ωστόσο και τα δύο απαιτούν προσοχή.

Στη παρατήρηση, η προσοχή κατευθύνεται προς τα έξω, προς τον εξωτερικό κόσμο (δια μέσου των παραθύρων των πέντε αισθήσεων). Στην αυτοπαρατήρηση, η προσοχή κατευθύνεται προς τα μέσα και γι' αυτό οι αισθήσεις εξωτερικής αντίληψης δεν χρησιμεύουν, λόγος παραπάνω από αρκετός ώστε να γίνεται δύσκολη (στον νεόφυτο) η αυτοπαρατήρηση των εσωτερικών ψυχολογικών διαδικασιών του.

Το σημείο εκκίνησης της επίσημης επιστήμης στη πρακτική της πλευρά, είναι το παρατηρούμενο. Το σημείο εκκίνησης της εργασίας πάνω στον εαυτό μας, είναι η αυτοπαρατήρηση, το αυτοπαρατηρούμενο.

Αναμφισβήτητα, αυτά τα δύο σημεία εκκίνησης όπως αναφέρθηκαν πριν, μας οδηγούν σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις, θα μπορούσε κάποιος να γεράσει, εγκλωβισμένος ανάμεσα στα αδιάλλακτα δόγματα της επίσημης επιστήμης, μελετώντας εξωτερικά φαινόμενα, παρατηρώντας κύτταρα, άτομα, μόρια, ήλιους, αστέρια, κομήτες, κλπ., χωρίς να εμπειριώσει μέσα στον εαυτό του καμιά ριζική αλλαγή, γιατί το είδος της γνώσης που μετατρέπει ριζικά κάποιον δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί δια μέσου της εξωτερικής παρατήρησης.

Η αληθινή γνώση που μπορεί πραγματικά να δημιουργήσει σε μας μια βασική εσωτερική αλλαγή, έχει σαν θεμέλιο την άμεση αυτοπαρατήρηση του εαυτού μας.

Σαν συνέπεια ή απόρροια όλων αυτών, μπορούμε και οφείλουμε να βεβαιώσουμε με εμφατικό τρόπο, ότι υπάρχουν δύο είδη γνώσης: η εξωτερική και η εσωτερική και εκτός κι αν έχουμε (στον εαυτό μας) το Μαγνητικό Κέντρο που μπορεί να διαφοροποιεί τις ποιότητες της γνώσης, αυτή η ανάμιξη, των δύο πεδίων και τάξεων ιδεών, θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην σύγχυση.

Υπέροχες ψευδό-εσωτεριστικές διδασκαλίες, με εμφανή επιστημονισμό στο βάθος, ανήκουν στο πεδίο του παρατηρούμενου. Ωστόσο είναι αποδεκτές από πολλούς υποψηφίους σαν "εσωτερική γνώση"...

Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε δύο κόσμους: τον εξωτερικό και τον εσωτερικό. Ο πρώτος από αυτούς γίνεται αντιληπτός από τις εξωτερικές αισθήσεις, ο δεύτερος μπορεί να γίνει αντιληπτός μόνο δια μέσου της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης.

Οι σκέψεις, οι ιδέες, τα συναισθήματα, αγωνίες, ελπίδες, οι απογοητεύσεις, κλπ., είναι εσωτερικές και αόρατες, για τις συνηθισμένες, κοινές και καθημερινές αισθήσεις. Ωστόσο, για μας είναι πιο αληθινές από την τραπεζαρία ή τις πολυθρόνες του σαλονιού. Πραγματικά, εμείς ζούμε πιο πολύ στον εσωτερικό μας κόσμο, παρά στον εξωτερικό. Αυτό είναι αναντίρρητο, αναμφισβήτητο.

Στους εσωτερικούς μας κόσμους, στον μυστικό μας κόσμο, αγαπάμε, επιθυμούμε, υποψιαζόμαστε, ευλογούμε, κακολογούμε, ποθούμε, υποφέρουμε, χαιρόμαστε, νιώθομε εξαπατημένοι ή επιβραβευμένοι, κλπ..

Αναμφισβήτητα, οι δύο κόσμοι (εσωτερικός και εξωτερικός) είναι πειραματικά επαληθεύσιμοι. Ο εξωτερικός κόσμος είναι το παρατηρούμενο, ο εσωτερικός κόσμος είναι αυτοπαρατηρούμενο στον εαυτό μας, μέσα μας, εδώ και τώρα.

Όποιος επιθυμεί πραγματικά να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του πλανήτη Γη, ή του Ηλιακού Συστήματος, ή του Γαλαξία στον οποίο ζούμε, πρέπει (προηγουμένως) να γνωρίσει τον δικό του εσωτερικό κόσμο, την ιδιαίτερη εσωτερική του ζωή, τους δικούς του εσωτερικούς κόσμους (Άνθρωπε: γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς.).  Όσο περισσότερο εξερευνά κάποιος αυτόν τον εσωτερικό κόσμο τον ονομαζόμενο "ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ", τόσο περισσότερο θα ΚΑΤΑΝΟΕΙ ότι ζει ταυτόχρονα σε δύο κόσμους, σε δύο πραγματικότητες: την εξωτερική και την εσωτερική.