ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Β3 - ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Σαμαέλ Αούν Βεόρ

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ - Δεύτερο μέρος
✫ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΟ

3. ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Ο καθένας έχει έναν τρόπο να σκέπτεται και πιστεύει ότι ο δικός του τρόπος σκέψης είναι ο πιο σωστός. Αλλά στη πραγματικότητα της αλήθειας, οι διαφορετικοί τρόποι σκέψης του καθενός ή όλων συνολικά, δεν έχουν τίποτε σωστό, δεδομένου ότι είναι υπνωτισμένοι. Πως μπορεί να σκέπτεται σωστά ένα άτομο που είναι υπνωτισμένο; Σεις όμως πιστεύετε ότι σκέπτεστε σωστά και εδώ είναι το λάθος σας: αυτές οι διανοητικές συνήθειες δεν χρησιμεύουν. Έτσι λοιπόν, ας μη κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Αν (εσείς θέλετε να αλλάξετε;) θέλουμε να αλλάξουμε, ας γίνουμε ΣΟΒΑΡΟΙ και ας αρχίσουμε αλλάζοντας τον τρόπο που σκεπτόμαστε".

Δεν είμαστε πάντοτε με καλή παρέα, όταν είμαστε μόνοι. Είναι σχεδόν φυσικό, είναι πολύ φυσικό να είμαστε ΜΕ ΚΑΚΗ ΠΑΡΕΑ, σε πλήρη μοναξιά. Τα πιο αρνητικά και επικίνδυνα "εγώ" παρουσιάζονται όταν είμαστε μόνοι. Οι "κακές παρέες" βρίσκονται μέσα μας. Οι "κακές παρέες" είναι τα διεστραμμένα "ψυχικά ακόλουθα", που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας. Οι πολυπληθείς σκέψεις που μέσω της διάνοιας μας διασταυρώνονται, έχουν τη καταγωγή τους στα πολυπληθή "εγώ" που φέρουμε μέσα μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε αληθινά σκεπτόμενα άτομα, ότι πραγματικά ακόμα δεν έχουμε ατομικό νου.

Ωστόσο, το καθένα από τα "εγώ" που φέρουμε μέσα μας, χρησιμοποιεί το διανοητικό μας κέντρο, το εκμεταλλεύεται (κάθε φορά που μπορεί) για να σκέπτεται. Θα ήταν λοιπόν, παράλογο, να ταυτιζόμαστε με αυτήν ή εκείνη την αρνητική και επιζήμια σκέψη, θεωρώντας την δική μας ιδιοκτησία.   Προφανώς, αυτή ή εκείνη η αρνητική σκέψη προέρχεται από οποιοδήποτε "εγώ" που σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή χρησιμοποιεί καταχρηστικά το διανοητικό μας κέντρο.

Υπάρχουν διαφόρων ειδών αρνητικές σκέψεις: υποψίας, δυσπιστίας, κακής θέλησης προς άλλο άτομο, παθιασμένης ζήλιας, πολιτικής ζήλιας, φιλικής ή οικογενειακού τύπου ζήλιας, απληστίας, λαγνείας, εκδίκησης, θυμού, υπερηφάνειας, φθόνου, μίσους, μνησικακίας, κλοπής, μοιχείας, τεμπελιάς, λαιμαργίας, κλπ.

Σαν συνέπεια ή συμπέρασμα αυτών που είπα πριν, καταλήγει να είναι παράλογο το να ταυτιζόμαστε με τις αρνητικές σκέψεις. Και καθώς δεν είναι δυνατό να υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία, βεβαιώνουμε (επίσημα) ότι ουδέποτε θα μπορούσε να υπάρχει μια σκέψη από μόνη της, από αυθόρμητη γένεση.

Η σχέση ανάμεσα στον ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ και τη ΣΚΕΨΗ είναι προφανής: κάθε αρνητική σκέψη, προέρχεται και από έναν διαφορετικό σκεπτόμενο. Κοιτάζοντας το θέμα από την άποψη "σκεπτόμενοι και σκέψεις", συμβαίνει ότι κάθε ένα από τα "εγώ" που κουβαλάμε στον ψυχισμό μας είναι ακριβώς, ένας διαφορετικός σκεπτόμενος. Αναμφισβήτητα, μέσα στον καθένα από μας, υπάρχουν πάρα πολλοί σκεπτόμενοι. Ωστόσο καθένας από αυτούς, ενώ είναι μόνο ένα μέρος, θεωρεί τον εαυτό του το παν σε μια δεδομένη στιγμή.

Όποιος δεν ζει σε κατάσταση επάγρυπνου νεωτερισμού, σε επάγρυπνη αντίληψη, σκεπτόμενος ότι σκέπτεται, ταυτίζεται εύκολα με οποιαδήποτε αρνητική σκέψη.

Σαν αποτέλεσμα αυτού, δυναμώνει (αξιοθρήνητα) η κακοήθης δύναμη του "αρνητικού εγώ", αυτουργός της αντίστοιχης σκέψης. Όσο περισσότερο ταυτιζόμαστε με μία αρνητική σκέψη, τόσο περισσότερο θα γινόμαστε σκλάβοι του αντίστοιχου "εγώ" που την χαρακτηρίζει.

Με σεβασμό στη Γνώση, το Μυστικό Μονοπάτι, την Εργασία πάνω στον εαυτό μας, οι ιδιαίτεροι μας πειρασμοί βρίσκονται ακριβώς στα "εγώ" που μισούν τη Γνώση και την εσωτερική εργασία, γιατί αυτά δεν αγνοούν ότι η ύπαρξη τους (μετά στον ψυχισμό μας), απειλείται από τη Γνώση και την εργασία.

Αυτά τα αρνητικά και φωνακλάδικα "εγώ", αρπάζουν εύκολα μερικούς "νοητικούς κυλίνδρους" που έχουμε στη μνήμη του διανοητικού μας κέντρου και δημιουργούν, κατά συνέπεια, βλαβερά και επιζήμια ΝΟΗΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ. Αν αποδεχόμαστε αυτές τις σκέψεις, αυτά τα "αρνητικά εγώ" που σε μια δεδομένη στιγμή ελέγχουν το διανοητικό μας κέντρο, θα γίνουμε τότε ανίκανοι να απελευθερωθούμε από τα αποτελέσματα τους. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι κάθε "αρνητικό εγώ" αυτό-εξαπατάται και εξαπατά και τελικά, ΨΕΥΔΕΤΑΙ... Κάθε φορά που νιώθουμε μια ξαφνική απώλεια δύναμης, όταν ο υποψήφιος απογοητεύεται από τη Γνώση και την εσωτερική εργασία, όταν χάνει τον ενθουσιασμό του και εγκαταλείπει το καλύτερο, είναι φανερό ότι έχει εξαπατηθεί από κάποιο "αρνητικό εγώ".

Το "αρνητικό εγώ" της μοιχείας καταστρέφει τα έντιμα σπίτια και κάνει δυστυχισμένα τα παιδιά. Το "αρνητικό εγώ" της ζήλιας, εξαπατά τα όντα που λατρεύονται και καταστρέφει την ευτυχία τους. Το "αρνητικό εγώ" της μυστικιστικής υπερηφάνειας, εξαπατά τους αφοσιωμένους του δρόμου, και αυτοί νιώθοντας σοφοί, εγκαταλείπουν τον Δάσκαλο τους ή τον προδίδουν. Το "αρνητικό εγώ" προσφεύγει στις προσωπικές μας εμπειρίες, στις καλύτερες μας επιθυμίες, στην ειλικρίνεια μας και δια μέσου μιας αυστηρής επιλογής όλων αυτών, παρουσιάζει ένα ΨΕΥΤΙΚΟ φως, κάτι που γοητεύει και έρχεται η αποτυχία.

Ωστόσο, όταν κάποιος ανακαλύπτει το "εγώ" σε δράση, όταν έχει μάθει να ζει σε επάγρυπνη κατάσταση, τέτοια εξαπάτηση καθίσταται αδύνατη...