ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Β6 - ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΟΝΟ

Σαμαέλ Αούν Βεόρ

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ - Δεύτερο μέρος
✫ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΟ

6. ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΟΝΟ.

"Πρέπει κάποιος να αρχίσει, θυσιάζοντας μέχρι και τα ίδια τους τα βάσανα. Εγώ σας διαβεβαιώνω ότι οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τις χαρές τους, ακόμη και τα βίτσια τους ή τα χρήματα τους, αλλά ποτέ τα βάσανα τους. Οι άνθρωποι αγαπούν πολύ τα βάσανα τους, τους πόνους τους, τα αγαπούν υπερβολικά. Όλα θα τα θυσίαζαν, εκτός από τα βάσανα τους. Τους ανθρώπους τους γοητεύει το να μιλούν για τις εμπειρίες τους, για τα βάσανα τους, γι’ αυτά που πέρασαν, για τις πίκρες τους, γι' αυτό που "Εγώ θέλω να είμαι", γι' αυτό που "Εγώ είμαι" αφού έχω υποφέρει τόσο... Σπάνιοι είναι, πολύ λίγοι πραγματικά, εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα βάσανα τους."

"Ξεριζώστε αυτά τα πράγματα από την προσωπικότητα. Όλα μετασχηματίζονται δια μέσου της Ουσίας. ΘΥΣΙΑΣΤΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΑΣ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ, ξεριζώστε (από τον εαυτό σας) τα "εγώ" που τα δημιούργησαν και τα βάσανα θα μείνουν θυσιασμένα. Τα "εγώ" των βασάνων πρέπει να τα αποσυνδέσετε, να τα κάνετε σκόνη και αυτή η ενέργεια που προκύπτει από εκεί, παράγει μια μεταμόρφωση από την οποία γεννιέται ένας διαφορετικός άνθρωπος".

Θέλω να σας πω μια μεγάλη αλήθεια: ο πόνος θυσιάζεται αυτό-εξερευνώντας τον και κάνοντας του ανατομή.

Ας πάρουμε μια συγκεκριμένη περίπτωση: ας υποθέσουμε ότι ένας άνδρας βρίσκει, ξαφνικά, τη γυναίκα του να κουβεντιάζει "πολύ τρυφερά" σε κάποιο δωμάτιο, με έναν άλλο άνδρα. Πραγματικά αυτό μπορεί να προκαλέσει ζήλιες. Τώρα, αν βρει τη γυναίκα του "υπερβολικά τρυφερή", σε υπερβολική οικειότητα με ένα υποκείμενο χ-χ, μπορεί να συμβεί μια έκρηξη ζήλιας συνοδευμένη με μία μεγάλη δυσαρέσκεια (που μπορεί να φθάσει σε καβγά με τον άνδρα, από ζήλια). Αυτό προκαλεί έναν τρομερό πόνο στον σύζυγο (στον προσβεβλημένο σύζυγο), που μπορεί να οδηγήσει σε ένα διαζύγιο. Υπάρχει ένας τρομακτικός ηθικός πόνος.

Ωστόσο δεν ήταν και τόσο σοβαρό αφού απλά κουβέντιαζε "πολύ τρυφερά". Δεν στοίχισε τίποτα κακό στον σύζυγο, αλλά ο νους κάνει πολλές υποθέσεις και αν και η γυναίκα αρνείται και αρνείται και αρνείται, ο νους διαθέτει πολλούς διαδρόμους, πολλές γωνιές όπου διαμορφώνονται πραγματικά πολλές υποθέσεις...

Τι να κάνει για να εξαλείψει αυτόν το πόνο; πώς να τον θυσιάσει; πώς να σταματήσει τον πόνο που του έχει προκαλέσει αυτό; Υπάρχει ένας τρόπος να το κάνει. Να θυσιάσει αυτόν το πόνο. Ποιος; Ο ΣΑΦΗΣ ΑΥΤΟ-ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, η αυτό-εξερεύνηση του εαυτού.

Είστε, για παράδειγμα, σίγουροι ότι ποτέ δεν είχατε σχέση με άλλη γυναίκα; Είναι κανείς σίγουρος ότι ποτέ δεν έχει ξαπλώσει να κοιμηθεί με άλλη γυναίκα; Είναι σίγουρος κανείς ότι ποτέ δεν υπήρξε μοιχός, ούτε σε αυτήν ούτε σε προηγούμενες υπάρξεις; Είναι φανερό ότι όλοι εμείς στο παρελθόν υπήρξαμε μοιχοί και πόρνοι. Αυτό είναι ολοφάνερο. Αν λοιπόν φθάσει κάποιος στο συμπέρασμα ότι επίσης υπήρξε πόρνος και μοιχός, τότε με ποιο δικαίωμα κρίνει τη γυναίκα;   Ήδη ο Ιησούς ο Χριστός, στη παραβολή της μοιχαλίδας (εκείνης της γυναίκας των χριστιανικών Ευαγγελίων), αναφώνησε: "Αυτός που είναι ελεύθερος από αμαρτία, ας ρίξει τη πρώτη πέτρα". Κανείς δεν της έριξε, ούτε ο ίδιος ο Ιησούς τόλμησε να την κατηγορήσει. Της είπε: "Που είναι αυτοί που σε κατηγορούσαν; Ούτε εγώ ο ίδιος σε κατηγορώ. Πήγαινε και μην αμαρτήσεις πια". Ούτε αυτός που ήταν τόσο τέλειος, τόλμησε. Τώρα λοιπόν, εμείς με ποιο δικαίωμα θα το κάνουμε;

Επομένως ποιος είναι αυτός που μας προκάλεσε αυτό το συναίσθημα, αυτόν τον υπέρτατο πόνο;  Δεν είναι μήπως, το δαιμόνιο της Ζήλιας; Είναι φανερό πως ναι. Και ποιο άλλο δαιμόνιο; Το "Εγώ" της Αυτοαγάπης που πληγώθηκε θανάσιμα (το "Εγώ" της αυτό-αγάπης είναι εγωιστικό εκατό τα εκατό). Και ποιο άλλο; Το "Εγώ" θα λέγαμε, της Αυτό-σημασίας, αυτό που αισθάνεται πολύ σημαντικό και που λέει: "Εγώ", που είμαι ο αξιότιμος κύριος τάδε εκείνης, και πως αυτή η γυναίκα ήλθε εδώ με αυτή την συμπεριφορά; (δείτε πόσο τρομερή είναι η Υπερηφάνεια, αυτή του κυρίου της αυτό-σημασίας!). Ή εκείνο της Ανεπιείκειας που λέει "Έξω, μοιχαλίδα, σε καταδικάζω, κακόβουλη, εγώ είμαι ενάρετος, ανέγγιχτος!".

Ιδού λοιπόν, το έγκλημα μέσα σε κάποιον. Αυτός ο τύπος "Εγώ", είναι αυτά που προκαλούν πόνο... Όταν κάποιος φθάνει στο συμπέρασμα ότι αυτά τα "εγώ" είναι εκείνα που του προκάλεσαν τον πόνο, τότε συγκεντρώνεται στη Θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνι και αυτή αποσυνθέτει αυτά τα "εγώ".  Όταν το "εγώ" έχει αποσυντεθεί, ο πόνος τελειώνει. Τελειώνοντας ο πόνος, μένει η συνείδηση ελεύθερη. Επομένως δια μέσου της θυσίας του πόνου, η συνείδηση αυξάνει, αποκτά δύναμη.

Ας υποθέσουμε ότι δεν ήταν απλή ζήλια, αλλά υπήρξε πραγματικά μοιχεία. Τότε θα πρέπει να ζητήσει διαζύγιο, γιατί αυτό το δικαίωμα το δίνει ο Θεϊκός Νόμος. Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε επίσης να πούμε ότι είναι δυνατό να θυσιάσει τον πόνο και να πει: "Λοιπόν διέπραξε μοιχεία. Είμαι σίγουρος ότι δεν έχω μοιχεύσει ποτέ; Τότε λοιπόν, γιατί καταδικάζω; Δεν έχω δικαίωμα να κατηγορήσω κανέναν, γιατί αυτός που αισθάνεται ελεύθερος από αμαρτία, ας ρίξει τη πρώτη πέτρα... Ποιος είναι αυτός που προκάλεσε τον πόνο; Το "εγώ" της ανεπιείκειας, το "εγώ" της αυτό-σημασίας, της ζήλιας, της αυτό-αγάπης, κτλ..

Έχοντας φθάσει στο συμπέρασμα ότι αυτά είναι τα "εγώ" που μας έχουν προκαλέσει τον πόνο, πρέπει να εργαστούμε για να τα αποσυνθέσουμε και ο πόνος θα εξαφανισθεί, θα εξαλειφθεί. Γιατί; Γιατί έχει θυσιαστεί και αυτό προκαλεί μια αύξηση της συνείδησης, αφού εκείνες οι ενέργειες που ήσαν αναμεμειγμένες στον πόνο, παραμένουν ελεύθερες. Αυτό φέρνει, όχι μόνο την ειρήνη της ήσυχης καρδιάς, αλλά επίσης μια αύξηση της συνείδησης, ένα μεγάλωμα της συνείδησης.

Αυτό ονομάζεται: "ΘΥΣΙΑΖΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ". Οι άνθρωποι όμως είναι ικανοί για όλα, εκτός από το να θυσιάζουν τους πόνους τους, και συνεπώς οι μεγαλύτεροι πόνοι είναι εκείνοι που προσφέρουν σε κάποιον, τις μεγαλύτερες ευκαιρίες για να τον ξυπνήσουν, για την αφύπνιση της συνείδησης...

Πρέπει να θυσιάζουμε τον μηχανικό πόνο και υπάρχουν πολλά είδη πόνων. Για παράδειγμα, τα λόγια ενός υβριστή. Τι μας προκαλεί ένας υβριστής; Λοιπόν την "επιθυμία της Εκδίκησης" ( και άμεσα, πολύ άμεσα). Γιατί; Λόγω της ταύτισης με εκείνα τα λόγια. Αν όμως δεν ταυτιζόμαστε με τα "εγώ" της εκδίκησης, είναι φανερό ότι δεν θα απαντήσουμε στην ύβρη με ύβρη. Αν όμως κάποιος ταυτίζεται με τα "εγώ της εκδίκησης, αυτά τον συσχετίζουν με άλλα πιο διεστραμμένα "εγώ" και κάνοντας μεγάλες επιπολαιότητες...

Πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν αυτούς τους παράγοντες και να μάθουμε ΝΑ ΘΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ. Οι άνθρωποι επαναλαμβάνω, είναι ικανοί να τα θυσιάσουν όλα, εκτός από τον πόνο. Αγαπούν πολύ τα βάσανα τους, τα ειδωλοποιούν, (να εδώ το λάθος).

Το να μάθει κάποιος να θυσιάζει τα ίδια του τα βάσανα, είναι το σημαντικό για να αφυπνίζει συνείδηση. Ασφαλώς, δεν είναι εύκολο πράγμα. Η εργασία είναι σκληρή και πηγαίνει ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι κάτι πολύ σκληρό, δεν είναι ευχάριστο, αλλά ναι αξίζει τον κόπο να πηγαίνει κάποιος ενάντια στον εαυτό του, για τα αποτελέσματα που θα αποκτήσει αφυπνιζόμενος...