ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Β8 - ΤΟ "ΕΓΩ ΦΑΝΤΑΣΙΑ", "ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑ"

Σαμαέλ Αούν Βεόρ

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ - Δεύτερο μέρος
✫ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΟ

8. ΤΟ "ΕΓΩ ΦΑΝΤΑΣΙΑ", "ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑ"

Όταν κάποιος δει πραγματικά τον εαυτό του όπως είναι, συνήθως υποφέρει από μία τρομερή απογοήτευση για τον εαυτό του, μια τρομερή απογοήτευση. Μετά μένει η παρηγοριά της σοφίας".

Φυσικά υπάρχουν πολλές μορφές της φαντασίας. Έτσι ο καθένας μας από τους εδώ παρόντες έχει αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ένα "εγώ-φάντασμα", ένα "άτομο-φαντασία" που δεν αντιστοιχεί στη πραγματικότητα. Το "άτομο-φαντασίας" σας υπήρξε από την αρχή, υπάρχει τώρα και θα υπάρχει αύριο και εσείς θα είστε πεπεισμένοι ότι αυτό το "άτομο-φαντασία" είναι η πραγματικότητα, ενώ δεν είναι (εδώ είναι το σοβαρό).

Λοιπόν, υπάρχουν στιγμές φοβερές (αυτό σας το λέγω), πολύ σπάνιες, υπερβολικά σπάνιες, κατά τις οποίες κάποιος κατορθώνει να δει, για μια στιγμή, τη δική του γελοιότητα. Είναι ζήτημα δευτερολέπτων, λεπτών, όπου πετυχαίνει κάποιος να αντιληφθεί το "εγώ-φαντασία" του, το "άτομο-φαντασία". Όταν συμβαίνει αυτό, νοιώθει έναν βαθύτατο ηθικό πόνο, αλλά στη συνέχεια έρχονται τα "παιγνιδάκια" του νου, ο τρόπος να διορθώνει την αδικία, και στο τέλος αυτό-παρηγορείται με χίλιους τρόπους και ξεχνά το θέμα και ο κόσμος συνεχίζει να βαδίζει όπως πάντα. Είναι σπάνιες αυτές οι στιγμές, πολύ σπάνιες, αλλά όλοι κάποτε τις είχαμε, όλοι...

Αξίζει λοιπόν, τον κόπο να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε απλά να αυτό-γνωριστούμε, αν πραγματικά θέλουμε να εκδηλώσουμε το Είναι που φέρουμε μέσα στο εσωτερικό μας, αν πραγματικά επιθυμούμε ώστε, κάποια μέρα, να μείνει σε μας η πραγματικότητα και τίποτε περισσότερο από την πραγματικότητα, χωρίς ένα άτομο της φαντασίας.

Χρειαζόμαστε να είμαστε ειλικρινείς και να έχουμε το θάρρος να ξεσχίσουμε, να κομματιάσουμε αυτό το "εγώ-φαντασία", αυτό το "άτομο-φαντασία" που δεν υπάρχει, που οι άλλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει αλλά αυτός πιστεύει πως ναι, υπάρχει. Χρειάζεται λοιπόν, να χρησιμοποιήσουμε το νυστέρι της αυτοκριτικής γιατί αλλιώς δεν θα ήταν δυνατή η αυτοκριτική σε βάθος.

Αν προχωρήσουμε έτσι, θα επιτύχουμε να κομματιάσουμε το "εγώ-φαντασία", θα επιτύχουμε να το καταστρέψουμε, να το ελαττώσουμε σε στάχτες, σε κοσμική σκόνη. Σκοπός; Να ανακαλύψουμε το ΕΙΝΑΙ. Αλλά το "εγώ-φαντασία" επισκιάζει το ΕΙΝΑΙ, διατηρεί κάποιον τόσο γοητευμένο με τον εαυτό του, τόσο γοητευμένο με αυτό που Δεν είναι, με αυτό που Δεν είναι πραγματικό, ώστε δεν τον αφήνει να ανακαλύψει το ΕΙΝΑΙ, το ΕΙΝΑΙ που υπάρχει σε αυτόν τον ίδιο, στα βάθη του...